Joachim Eijlander

Lees hier meer over Joachim's belevenissen rondom de cello, concerten en muziek.

“Als de vlammen oplaaien, verdwijnen de zorgen”

Persbericht

8/10/2020 | Dark Fire is de titel van het nieuwe album van cellist Joachim Eijlander. Na drie soloalbums te hebben uitgebracht, zocht hij voor Dark Fire zeer bewust de samenwerking met accordeonist Vincent van Amsterdam, gitarist Izhar Elias, duduk-speler Kadir Sonuk en pianiste Helena Basilova. “In de bizarre en toch ook wel eenzame maanden die achter ons liggen, was voor mij het verlangen naar ontmoeting en samen musiceren groter en essentiëler dan ooit. Het viel samen met een langgekoesterde wens om Europese muziek te verbinden met muziek uit klein-Azië. Het resultaat van die ontmoetingen en verbindingen is Dark Fire. Het vuur laait op, je hoort het en je voelt het.” Het album verschijnt op vrijdag 27 november 2020 bij het label TRPTK.

Dark Fire staat voor de kracht die vrijkomt bij de ontmoeting met een onbekende wereld. Joachim Eijlander las erover in de boeken van Martin Heidegger. Voor de Duitse filosoof ging het dan vooral om de ontmoeting tussen de gestructureerde filosofische wereld van de oude Grieken en de mystieke Perzische wereld. Heidegger was daar overigens niet onverdeeld enthousiast over. “Ik kan me lang niet in al zijn denkbeelden vinden, wat ik wél mooi vind is hoe hij beschrijft dat de verschillende werelden elkaar nodig hebben om ergens te komen”, zegt Joachim Eijlander. “Dan heeft hij het vooral over oost en west, voor mij gaat het ook over contact me de werelden van andere mensen en met name van andere musici. Als je iemand ontmoet die je niet kent, zie je een spiegelbeeld van jezelf dat je nog niet eerder zag.”

 

Geest van improvisatie

Het album is geïnspireerd op verschillende vormen van volksmuziek. Met Kadır Sonuk op duduk speelt Joachim Eijlander Yellow Bride, een Azerbeidzjaanse traditional. “Door Kadir leerde ik buiten het stramien van noten spelen te denken. Om te vertrouwen op mijn intuïtie en te durven musiceren in een geest van improvisatie.” Bij een lied van Aşık Veysel, dat hij ook met Kadir Sonuk speelt, schreef Joachim een improvisatie.

 

Articuleren

Ook met gitarist Izhar Elias speelt hij twee werken van Cassadó. “Pas toen ik die stukken licht, doorzichtig en met minder gewicht ging spelen, begrepen Izhar en ik elkaar en kon ik contact maken met zijn klank. Ik pakte de strijkstok wat meer richting het midden vast, waardoor ik beter kon articuleren en feitelijk iets gitaarachtiger ging spelen. Met accordeonist Vincent van Amsterdam moest ik juist weer aan de bak de andere kant op. Er werd een bredere en meer doorgetrokken klank vereist. Met hem speel ik Sachidao van Tsintsadze. Aanstekelijke muziek, het pakt je meteen in.”

 

Solo

Joachim Eijlander zou Joachim Eijlander niet zijn, als hij niet ook enkele grote solowerken zou hebben opgenomen. Op het album speelt hij de Suite for cello solo van Cassadó en, nog niet eerder opgenomen door een Nederlandse cellist, de Partita for cello Solo van Saygun.

 

Ego

Meer en meer streeft Eijlander ernaar om zichzelf te vereenzelvigen met de muziek en met de musici met wie hij samenspeelt. “Eigenlijk ben je dan veel meer gericht op verbinden dan op interpretatie. En soms kun je dan zelfs je eigen ik loslaten en ben je één met wat je op dat moment hoort, ziet en voelt. Dat overweldigende gevoel heb ik ook wel eens als ik een museum bezoek, dat je ego als het ware wegvloeit in een prachtig schilderij. Iedereen wil iets voorstellen in deze wereld, ook ik. Dat maakt het leven best vermoeiend. Op het moment dat je jezelf kunt identificeren met de muziek die je speelt, is dat aanvankelijk onwennig maar uiteindelijk heeft het een zeer bevrijdende uitwerking. Het besef dat kunst mooier en groter is dan wat je zelf voorstelt, is een opluchting.”


Onbezorgd

“Ik heb veel minder moeite met onbezorgd musiceren dan met onbezorgd leven. Als ik muziek maak met anderen en als de vlammen oplaaien, dan verdwijnen de zorgen. Het werkt als een medicijn, je zou het ook een verslaving kunnen noemen. Die momenten zijn er in het afgelopen half jaar veel te weinig geweest. Ik heb het enorm gemist. Met het opnemen van dit album zijn die geluksmomenten weer teruggekomen. Ik leefde weer op. Als ik samenspeel met anderen, lijk ik een ander persoon te worden. Mijn leven is dan zoveel lichter. Muziek is elke minuut van de dag in mijn gedachten aanwezig. Het is de grootste en meest essentiële kracht in mijn leven.”

 

Carrière Joachim Eijlander

De eerste soloalbums van Joachim Eijlander, met de cellosuites van Bach, werden door zowel internationale pers als publiek lovend ontvangen. Op zijn derde soloalblum Sequentia! speelt hij caprices van de Italiaanse componisten Joseph Dall’Abaco en Alfredo Piatti. Joachim speelde in zijn carrière samen met gerenommeerde namen als Karl Leister, Lisa Larsson en het Borodin Quartet en werkte met componisten als Henri Dutilleux, György Kurtag, Sofia Gubaidulina, Louis Andriessen en Joey Roukens. Eijlander toerde door talrijke Europese landen, de Verenigde Staten en Azië. Voorafgaand aan zijn solocarrière was hij vijftien jaar de frontman van het Rubens Quartet.

Dark Fire is door het high-end label TRPTK opgenomen in de hoogst mogelijk resolutie. Het album wordt uitgebracht als cd, als dubbel-lp en als digitaal album. De totstandkoming van Dark Fire is mede mogelijk gemaakt dankzij een bijdrage van de Stoop-Chung Foundation

Met Lex Bohlmeijer mocht ik in december 2020 twee uur lang spreken over het ontstaan, het wezen en de kracht van "Dark Fire".

Hieruit ontstond een podcast die in het  thema "Hollandse Nieuwe" van programma "Passaggio" op npo-radio 4 werd uitgezonden.


Persbericht

8/10/2020 | Dark Fire is de titel van het nieuwe album van cellist Joachim Eijlander. Na drie soloalbums te hebben uitgebracht, zocht hij voor Dark Fire zeer bewust de samenwerking met accordeonist Vincent van Amsterdam, gitarist Izhar Elias, duduk-speler Kadir Sonuk en pianiste Helena Basilova. “In de bizarre en toch ook wel eenzame maanden die achter ons liggen, was voor mij het verlangen naar ontmoeting en samen musiceren groter en essentiëler dan ooit. Het viel samen met een langgekoesterde wens om Europese muziek te verbinden met muziek uit klein-Azië. Het resultaat van die ontmoetingen en verbindingen is Dark Fire. Het vuur laait op, je hoort het en je voelt het.” Het album verschijnt op vrijdag 27 november 2020 bij het label TRPTK.

Een moment van herkenning en toch de spanning voor iets dat nog gaat gebeuren; deze twee gevoelens strijden om voorkeur als ik op 14 december jl de Hillegersberg op loop. Mijn eerste herinneringen op muzikaal vlak liggen hier; als kind hoorde ik in deze kerk voor het eerst prachtige kamermuziek. En nu mag ik hier straks in februari m'n eerste van drie concerten met suites van Bach en prachtige Italiaanse solocapricces geven.
 

Er is in deze tijd een breed en geïnteresseerd publiek voor klassieke muziek, dat niet altijd tijd heeft om een avondvullend concert in een zaal voor klassieke muziek te bezoeken. Ik wil daarom mijn publiek graag gaan opzoeken! Ik wil op een directe manier snel contact leggen met mijn publiek. 

Bach cellosuites

We associeren klassieke muziek maar al te vaak als iets dat helemaal klaar en af is en in concertzalen gespeeld wordt. Staan we iets langer hierbij stil, dan valt op dat alle grote componisten zelf hele goede improvisatoren en expirimenteerders waren, ook tijdens concerten. Bach al helemaal.

Muziek uit 1720, bijna 300 jaar oud. Wat is daar nu nog spannend aan?

Hoe meer ik de laatste jaren over de suites te weten kwam en hoe vaker en beter ik ze ging spelen, des te groter werd mijn verbazing over de kracht en eenvoud van de muziek. Mijn nieuwsgierigheid groeide steeds en de vraag die me steeds meer bezighield was: hoe kan Bachs complexe, meerstemmige muziek voor een enkel, van nature niet meerstemmig instrument, een nog steeds groeiend aantal luisteraars zo blijven boeien en blijven uitdagen? Hoe kan deze muziek toch zo mooi, krachtig en eenvoudig klinken?

Waarom de cellosuites van Bach?

De ultieme uitdaging van iedere uitvoerende musicus is het spelen en opnemen van de suites voor cello solo van J.S. Bach; een project dat ik, na vijfentwintig jaar met deze suites geleefd te hebben, nu ga realiseren.