DARK FIRE
THE NEW ALBUM
pre-order:
https://joachimeijlander.bandcamp.com/
De volgende musici werkten mee aan Dark Fire:
Helena Basilova-piano
Izhar Elias-gitaar
Vincent van Amsterdam-accordeon
Kadir Sonuk-duduk
De filosoof Martin Heidegger (1889-1976) omschreef de
ontmoeting tussen de georganiseerde filosofische wereld van de oude Grieken en
de mystieke, diepzinnige wereld van het oosten als een donker vuur. Dit zou
verlichting gebracht hebben in de Griekse poëzie. Het is niet duidelijk hoe
Heidegger er precies over dacht, maar ik vond het beeld van donker vuur dat bij
de ontmoeting oplaait een mooi en inspirerend beeld. Bij Heidegger ging het vooral over oost en west maar voor mij gaat het
ook over contact met de werelden van andere mensen en met name van andere
musici. Als twee energieën elkaar voor het eerst ontmoeten en voor de
ontmoeting helemaal openstaan, ontstaat voor beiden een spiegelbeeld van
henzelf dat ze nog niet eerder zagen. En daarom is "Dark
fire" ook een kracht van zelfherkenning.
Ook de Turkse componist Ahmet
Saygun, tijdgenoot van Heidegger, wiens partita voor cello solo in dit album
centraal staat, vertelt over deze kracht van zelfherkenning. “...Muziek is er
voor iedereen. Daarom geloof ik niet
in muziek waarin de vraag of een toonladder in twaalf of vierentwintig tonen
verdeeld kan worden het belangrijkste element is. De mens moet zichzelf in de
kunst kunnen herkennen, dat geldt niet voor de Turken alleen maar voor de
gehele mensheid.”
Ik ben mijn dierbare vrienden
Gilles Stoop, de Stoop-Chung foundation en Brendon Heinst van trptk zeer
dankbaar dat ze mij de mogelijkheid boden dit album en al de muzikale
ontmoetingen die hieruit voortvloeiden te realiseren. Midden in de tijd van
pandemie en lockdown, ontstond dankzij inspirerende gesprekken met Gilles het
idee voor “Dark Fire”.
Geest van improvisatie
Met Kadır Sonuk op duduk speel ik
Sarı Gelin, een Azerbeidzjaanse traditional. Door Kadır leerde ik nog meer
buiten het stramien van noten spelen te denken. Om te vertrouwen op mijn
intuïtie en te durven musiceren in een geest van improvisatie. Ook bij een lied
van Aşık Veysel maakte ik de bewerking en improvisatie samen met Kadır.
Articuleren
Met gitarist Izhar Elias speel ik twee werken van Cassadó. Pas toen ik die
stukken licht, doorzichtig en met minder gewicht ging spelen, begrepen Izhar en
ik elkaar en kon ik contact maken met zijn klank. Ik pakte de strijkstok wat
meer richting het midden vast, waardoor ik beter kon articuleren en feitelijk
iets gitaarachtiger ging spelen. Met accordeonist Vincent van Amsterdam moest
ik juist weer aan de bak de andere kant op. Er werd een bredere en meer
doorgetrokken klank vereist. Met hem speel ik Sachidao van Tsintsadze.
Aanstekelijke muziek, het pakt je meteen in. Met Helena speel ik de andere drie
delen, ze zijn prachtig geschreven voor cello en piano, helder, harmonisch en
uitgebalanceerd.
Solo
Het vertrekpunt voor
de ontmoetingen met mijn medemusici zijn de solowerken. Het album opent met met
de Partita for cello solo van Ahmet Saygun. Beginnend en eindigend met
meditatieve klanken van de aangehouden lage toon samen met een melodie, kun je
je eigenlijk al makkelijk een duet van cello met duduk voorstellen. De
kleurrijke suite van Gaspar Cassado krijgt een beeldend vervolg in de duo’s met
gitaar, waarbij de arabische invloed op de Spaanse muziek vooral in het
“Lamento de Boabdil” naar voren komt. En ook de zelden gespeelde solo-toccata
van Tsintsadze roept al samenspel met andere instrumenten op.